ستاد امور دانشجويان شاهد و ايثارگر


بياييد ما نگذاريم علي در چاه بگريد...

فياعجباً ! عجباً – والله – يميت القلب و يجْلب الهمّ من اجْتماع هولاء القوم علي باطلهم ، و تفرّقكم عنْ حقّكم .
شگفتا ، سوگند به خدا، اجتماع اين قوم بر باطلشان و پراكندگي شما از حقتان قلب را مي ميراند و اندوه را به درون آدمي مي كشاند. امام علي (ع) نهج البلاغه خطبه 27
دردي كه علي (ع) 1400 سال پيش از آن رنج مي برد؛ درد تفرقه در بين گروهي كه حق بودند و
همياري و اتحاد گروهي كه گفتار و رفتار و اعتقاد باطل داشتند. و اين بود كه گروه باطل با همتشان حق و حاكميت را از علي ، به پيرواني اكثرا متفرق و سست عنصر ، گرفته و صدها سال حكومت اسلامي را با دستگاه فاسد و حكومت ظالمانه ي خويش در دست گرفته و حكومت كردند.

حال پس از 1400 سال بازهم درد علي پايان نگرفته ولي عمر علي پايان پذيرفته و ديگر علي نيست كه اين درد را تحمل كند و از درد مردم روزگار خود سردر چاه فرو برده اشك ريخته و ناله سر دهد. اما هنوز اين درد در سينه ي شخصي از تبار علي، در سينه امام غايب ، مهدي منتظر «عج» هست.

و مائيم مسلمانان و معتقدان به امام زمان كه هنوز هم به اين درد خاتمه نداده ايم، تاريخ 1400 سال پيش را مي خوانيم و با ديده انتقاد و گاه تنفر به پيروان سست عنصر بي همت علي مي نگريم ، اما خود نيز همانند آنها و شايد بدتر از آنها.

وقتي از يك طرف به فعاليتها و تلاشهاو سرمايه گذاريهاي غربيها در تبليغ اعتقاداتشان بر ضد مهدويت و از طرف ديگر به عملكرد و فعاليت و تلاشهاي خودمان – كه ادعاي شيعه بودن واعتقاد به امام زمان را داريم و حتي نام منتظر به خودمان داده ايم- نگاه مي كنيم ، حقا به ياد اين خطبه حضرت امير(ع) مي افتيم.

وقتي به سايتهاي اينترنتي كه بر عليه مهدوديت واسلام تبليغ مي كنند رجوع ميكني و به كثرت و گستردگي اين سايتها و برنامه هاي راديويي و تلويزيوني كه بر ضد مهدويت، اعتقادات به قول خودشان، انجيلي را تبليغ مي كنند و خود را مبلغان انجيل مي نامند، نگاه مي كني و وقتي مي بيني كه بسياري از فيلم هاي هاليوود در اين زمينه ساخته مي شود و حتي فراتر از اينها كشور آمريكا مبناي سياست خارجي خود را بر پايه اين اعتقادات قرار ميدهد وهزاران فعاليت ديگر ...
اين سئوال پيش مي ايد كه انان با اين اعتقادات باطل اينچنين فعاليتهايي مي كنند ولي ما مسلمانان و به خصوص معتقدان به امام زمان (عج) چه كرده ايم؟ حتي دريغ از اينكه به خودمان زحمتي بدهيم و آشنايي و علم خودمان را نسبت به اين مسائل افزايش بدهيم و يا حتي دريغ از اينكه روزي، هفته اي، ماهي يا سالي يك بار به ياد امام زمان مان بيافتيم و اندكي تأمل و تفكر كنيم و يا براي وجود مقدسش دعايي بكنيم. و وقتي هم به يادش مي افتيم به خاطر حاجات دنيوي و مشكلات و گرفتاريهاي خودمان هست كه يادش مي كنيم.

در گذار از اين مسائل آدمي تازه مفهوم « غربت امام زمان(عج) » را مي فهمد و مي فهمد وقتي مي گويند، امام زمان غريب است، يعني چه ؟

و ما كه خود را شيعه و معتقد به امام زمان مي دانيم :
بايد همت و تلاشمان را در راستاي اعتقاداتمان افزايش دهيم و لااقل علم و آگاهي خودمان را نسبت به امام زمان و مسائل مربوط به ايشان افزايش دهيم و از عملكردها و فعاليت هاي دشمنان به روز امام زمان كه بر ضد ايشان دست در دست هم گذاشته اند و از هيچ عملي كوتاهي نمي كنند آگاهي پيدا كنيم كه لااقل به نوبه خودمان فريب تبليغات و سياستهاي گسترده آن ها را نخوريم.

دريك كلام كوتاه : بياييد ما نگذاريم علي در چاه بگريد...